Welkom in Santiago!

Meneer Van Aggelen kunt u even meekomen? Weet u zeker dat u niets aan te geven heeft? Wie had ooit kunnen denken dat Gouda kaas de reden had kunnen zijn dat ik binnen vijf minuten na aankomst in Chili al aangehouden zou worden vanwege het smokkelen van verboden goederen. Om me heen hingen grote pamfletten waarop gedreigd werd met boetes die op konden lopen tot vele duizenden dollars. Nynke was nog zo opgelucht dat we ondanks mijn terroristische kapsel alle drugshonden en dreigende blikken hadden weten af te wimpelen. En nu zou dit kleine souvenier voor de moeder van onze gastheer ons de kop gaan kosten? Een grotere crime bestaat niet! Gelukkig zagen de beambten ook wel in dat ze niet met Bin Laden te maken hadden en dus kwamen we er met een ¨kleine¨ boete van 35.000 pesos vanaf.

Nadat de borgsom was betaald konden we koers zetten naar het huis van Sebastian (beter bekend als Seba C. uit S.), een Chileen met wie ik 4 jaar eerder in Chicago heb gestudeerd. In de tijd dat ik op de electrische stoel zat, ging Nynke onverschrokken verder en regelde een vluchtauto (lees minibus, red.) die ons voor de deur afzette. Hier werden we welkom geheten door een gewaardeerd gezelschap, genaamd ¨la madre¨. Al snel konden we concluderen dat het huisje in Hilversum niets is vergeleken met het paleis van Seba. Zwembad, hangmat, veel natuur en een movie-bungalow als ons gastverblijf.

Het blijft bizar om te beseffen dat we binnen 1 dag aan de andere kant van de wereld staan, daarbij achterlatend de winter en omgeruild voor de zomer (naar, red.). Vorige week nog zoveel zaken om af te handelen en nu zitten we op de Plaza de Armas te genieten van een welverdiend biertje. Gelukkig kunnen we met het Spaans van mij en het richtingsgevoel van Nynke overal komen, of was het nu andersom?

Op onze laatste dag in Santiago zijn we samen met Seba en zijn broer Andres naar de Andes gereden om daar op een bergtop naar de sunset te kijken. De pumps van Nynke hebben de tocht helaas niet overleefd, Nynke echter wel! Bovenop kregen we een fantastisch uitzicht over de immense stad met meer dan 4,5 miljoen inwoners.

We laten de rijkdom van Santiago achter ons en beginnen aan het eerste deel van onze bustrip naar Cochabamba. Na 30 uur komen we aan in Arica, het uiterste Noorden van Chili. Arica is de enige locatie in de verre omtrek waar het mogelijk is om te leven tenzij je van zandhappen houdt. Aangezien deze havenstad omgeven wordt door de reusachtige Atacama woestijn die nog het meeste weg heeft van een maanlandschap. In voorbereiding op de Incatrail vond ik het nog niet voldoende om 1 paar schoenen van Nynke te molesteren en waren haar slippers nu ook aan de beurt. De lokale Morro de Corcavado werd ¨onze¨ prooi en vanaf deze rots hadden we een prachtig uitzicht over de haven.

Na 1 dag in Arica vertrekken we in het holst van de nacht met een de bus inclusief half Bolivia richting, hopelijk, Cochabamba. Er is echter niemand die kan garanderen dat we ook daadwerkelijk die kant opgaan aangezien de chauffeurs toch al aardig naar cocabladeren ruiken. Vol vertrouwen beginnen we aan de laatste 16 uur naar het dak van Zuid-Amerika.
Om 8 uur ´s ochtends worden we vergezeld van een enorme kater in de vrieskou wakker tussen de besneeuwde bergtoppen op 5500 meter hoogte. Nynkes blonde haren en mijn korte broek en slippers deden bij menig Boliviaan de wenkbrauwen fronsen. De kater kan ik vanwege het gebrek aan alcohol totaal niet plaatsen, Nynke echter wel en legt objectief als ze is uit dat het hier om de hoogteziekte gaat. De cocabladeren die in de bus worden uitgedeeld verdoven de pijn een beetje maar koortsig, misselijk en duizelig blijven we gelukkig wel.
Tot aan Cochabamba zien we onderweg enkel bergtoppen, plaggenhutten, resten van vergane personenbussen en locals die hopen dat er wat afval uit de bus wordt gegooid. De armoede in het land is ons bij binnenkomst in de vallei van Cochabamba langzaam duidelijk geworden.


Deze week gaan we ondervinden of de afspraken die we hebben gemaakt omtrent het werk dat we hier gaan doen ook daadwerkelijk kloppen.