" Si, si "

Just another day at the office! Omdat Nynke tegenwoordig elke dag van 8 tot 8 opgesloten zit in haar afstudeerinrichting heb ik mooi de tijd om achter haar rug om nieuwe vriendinnen te ontmoeten. Zo ben ik tijdens het Carnaval in contact gekomen met Annamarie. Zij helpt mee in het Salomon Klein weeshuis in de stad. Zo'n buitenkans krijg je natuurlijk niet vaak en daarom werk ik nu iedere ochtend van 7u tot 12u als 'Handige Harrie' mee in het weeshuis. Al op m'n tweede werkdag heb ik eigenhandig een meisje van 3 maanden begraven op de gemeentelijke begraafplaats tussen vele andere kinderlijkjes. Ongekend dat de bazin van het weeshuis dit ritueel al 500x heeft moeten herhalen. Verder zijn er natuurlijk ook de 'afwisselende' taken zoals de was vouwen, veters strikken, schilderwerkzaamheden, etc.
De voldoening is echt de mooiste beloning van het werk. Een mooi voorbeeld is het papegaaiengedrag dat de kinderen vertonen nadat ik tijdens het voetballen een doelpunt had gescoord (hakje achter het standbeen, zeker de moeite waard, red.) Ik juichte, stak mijn wijsvingers in de lucht en riep in mijn beste Spaans : "Si, si!" Feit is dat 50 jongetjes van 3 t/m nu si, si tetteren met hun vingers in de lucht wanneer ze hun eten ophebben, van de glijbaan glijden, hun veters strikken, etc. Als je dat ziet dan ben je toch eigenlijk klaar!

Via Annemarie ben ik ook in contact gekomen met Hernan, een civil engineer. Met hem ben ik wezen kijken bij een tweetal ontwikkelingsprojecten. Het eerste project was de installatie van een waterleiding in en arme sloppenwijk op een rotsige berghelling. Als goed doorvoede westerling vond ik het onmogelijk om geen schuldgevoel te krijgen tussen alle zwoegende kinderen en bejaarden van rond de 50 (de gem. levensverwachting ligt hier rond de 55). Frappant detail is dat het merendeel van de volwassen mannen niet in staat was om te werken vanwege alcoholproblemen.

Voor het tweede project zijn we naar de campo, het platteland, gegaan. Hier hebben we gekeken bij de bouw van een school voor 150 kinderen. Fantastisch om te zien dat een vrouw met het kind aan de borst bezig was met de laatste laswerkzaamheden boven op het dak van een van de lokalen.
Volgende week ga ik gebruik maken van m'n jarenlange ervaring in het onderwijs. Ze hebben me namelijk gevraagd of ik de drie klassen die momenteel al begonnen zijn wil gaan evalueren. Uiteraard zullen de conclusies in het lijvige rapport er niet om liegen.

Afgelopen vrijdag hebben we ook onze intrek genomen in het Bolivia Voluntary House. Hier wonen we nu voor een schijntje in een appartement dat zo luxe is dat we er waarschijnlijk in de rest van ons leven geen geld meer voor zullen hebben.

Onze plannen voor de wandeling van de Incatrail in Peru beginnen ook vorm te krijgen en staan nu gepland vanaf 14 maart.
Volgende keer ook ongetwijfeld meer info over de afstudeervorderingen van Nynke en mijn werk 's middags op de Nederlandse school!

ps. Tussenstand van de lengte van m'n haar: 7 mm.