Stempeltjes, stempeltjes, stempeltjes

Om 12 uur vanmiddag kwam ik voor de tweede keer aan in Buenos Aires, Argentinie. Het land van Evita Perron, de perfecte steaks en wijn. Samen met Madelien en Sien heb ik een paar weken eerder de prachtige zoutvlaktes van Uyuni, de indrukwekkende mijn in Potosí en de historie van Sucre, de hoofdstad van Bolivia bezocht. Volgens de Bolivianen waren Potosí en Sucre in het verleden net zo groot en belangrijk als bijv. London en Parijs.

Na een terugkeer van enkele dagen in Cochabamba vervolgde ik mijn reis sola naar de hoofdstad van Paraguay genaamd Asunción. Van hier uit zou ik verder reizen naar Foz de Iguazu, de beroemde watervallen. De eerste avond begon al goed. Ik was nog geen 2 uur in Asunción of ik was al bier aan het drinken met de lokale bevolking die mij uit een restaurant had geplukt (onder druk natuurlijk). Deze had mij namelijk vol verbazing aan zitten gapen in ´Las Flores:´ Hoe kon iemand met zo´n enorme kaart op tafel fatsoenlijk een maaltijd nuttigen?

Met een heerlijke kater vervolgde ik mijn reis naar Ciudad del Este, zoals de naam al zegt het oostelijke puntje van Paraguay en grenzend aan Brazilie. De volgende dag was het dan zover: Foz de Iguazu! Mijn grootste triomf was Brazillie inkomen en een stempel scoren. Iets wat ik eerder niet voor mogelijk had gehouden en zonder slag of stoot werd ik toegelaten. Foz was echt prachtig, zoveel watervallen naast elkaar die kun je met geen mogelijkheid op de wc nabootsen. Hoe nodig je ook moet. Toch heb ik bij terugkomst in Asunción, enkele dagen later, een poging gedaan of het met tranen misschien kon. Mijn beppe (oma) was namelijk overleden en is afgelopen vrijdag begraven. Ze heeft de respectabele leeftijd van 92 jaar gehaald.

Vanuit Asunción vloog ik daarna naar Buenos Aires. De bus is mijn ´favoriete´ vervoersmiddel, helemaal na die keer van Cochabamba naar Oruro waarbij ik tijdens de vier-uur durende busrit constant heb moeten overgeven, het kan dus niet evenaren met een hemelse vliegrit! In Buenos Aires heb ik nachtje geslapen en mijn rolkoffer achtergelaten om naar Uruguay te gaan. Vanuit de Argentijnse hoofdstad kost het enkel een uurtje om met de boot de ´Mar de Plata´ over te varen naar Colonia, Uruguay. Pas eind 18e eeuw kwamen Portugese en later Spaanse zeelieden hier aan om het gebied te kolonialiseren. Ze moordden de hele Indiaanse bevolking uit en begonnen zich te settelen. Tegenwoordig is Uruguay het vakantieoord voor veel Argentijnen. Colonia bijv. is een heel pitoresk klein dorpje met vele mooie stranden. Het fijne is dat het hier herfst is en dat van het ene op het andere moment zonneschijn plaats maakt voor hagelstenen zo groot als eieren die uit de lucht vallen. Gelukkig was er op dat bedreigende moment, toen ik in de middle of nowhere rondliep, een Uruguyaanse familie om mij bij te staan. Deze bracht me later weer terug naar het centrum van het havenstadje.

Daaropvolgend heb ik Punto del Este en Montevideo bezocht. In Uruguay wonen zo´n 3 miljoen mensen waarvan de helft in de hoofdstad woont. Natuurlijk was ik weer eens zo vervelend melig waardoor ik ook hier de plaatselijke bevolking leerde kennen, echte ambachtlieden die hun waar verkochten op straat. Anders gezegd na het nuttigen van thee op straat kreeg ik ´s avonds een rondleiding die in de kroeg eindigde. Om drie uur kwam ik terug in het hostel waar ik nog van een gelijk aantal uurtjes slaap mocht genieten. Vanochtend vertrok mijn bus naar Colonia om 7:15uur om van daaruit de boot naar Buenos Aires te nemen. Een local was nog zo lief om mij uit te zwaaien en koffie te voeren.

Eigenlijk bevalt mij alleen reizen prima en is het helemaal niet zo moeilijk. Je gaat van hostel naar hostel, leert mensen kennen of je gaat rustig je eigen ding doen. Behalve landen zoals Bolivia of Peru is Zuid Amerika ontzettend ontwikkeld en Westers. Maandag ga ik naar Cordoba om onze Argentijnse vrienden die we tijdens de jungle track leerde kennen op te zoeken. Daarna naar Mendoza en langzaam aan weer terug naar Santiago in Chili. Tot die tijd vermaak ik me met een Tango show, steak eten en het vieren van een feestje. Morgen, 25 de Mayo, vieren de Argentijnen feest om de revolutie tegen de Spanjaarden die op de gelijknamige dag in 1820 begon.

PS. Het weeshuis Salamon klein heeft nu een speelplaats van prachtig geschilderde speeltoestellen en speciaal babymelkpoeder gekregen. De directrice vond het een godsgeschenk en was ontzettend blij.